* احتمالا یکی دو ساعت دگ میرم خرید و بعدش باید باشگاه برم البته دگ دل و دماغی برام نمونده! با این زندگی مزخرف و در تعلیق واقعا کی به ساختن هیکل فکر میکنه!
* یکی دو ماه پیش سفر رفتم و از اونجا سوغاتی آوردم، چند شب پیش ازشون خوردم اما کلی جوش دردناک زدم! خیلی شیرین و مسخره بود و اصلا بهم نساخت!
* چند روز به شدت احساس تنهایی میکنم! البته این حس همیشگیه و فقط گاهی سطحش بیشتر میشه ...
* انگار یه پرتقال تو گلوم گیر کرده! چشم و بدن درد با تب خفیف دارم, یعنی در این حد میمونه یا شدیدتر میشه ...
امیدوارم از این بیشتر نشه که حداقل به کارام برسم, البته فعالیت بدنی میتونه تشدیدش کنه اما مجبورم کلاسمو برم اگه نرم دگ اون مطلبو نمیفهمم!
یکم دگ از بیرون آبمیوه سفارش میدم, کسی نیست کاری برام انجام بده حتی مامانم حالمو نمیپرسه! آدم به این بی لیاقتی و قدرنشناسی تا حالا ندیدم, باورتون میشه یه کسی بتونه اینقد بی صفت باشه ...
* خواب دیدم مخ یه خانوم دکتر متخصص زدم (البته اون مخ منو زد یعنی خودش خیلی پا داد) بعد علی ناخواسته رفته بود پیشش و گفته بود سروش از فلان دختر خوشش میاد! اینقد عصبی بودم از دستش که نگم!
* امروز باید حداقل ۳ صفحه دگ درس بخوونم, واقعا نمیدونم توانشو دارم یا نه! فعلا ک دوس دارم بخوابم و استراحت کنم...
تلاشمو میکنم که بخوونم تا برای امتحان میانترم عقب نمونم...
دختری که باهاش دوست بودم کات کرد!
البته هیچ وقت معتقد نیستم که دوست دخترم بود, شاید فقط یه دوست ساده و اجتماعی بود ...
بعد از یه جر و بحث ساده منو بلاک کرد, منم بلاکش کردم و خلاص!
باید اعتراف کنم بعد از فندق نتونستم یه رابطه درست درمون تجربه کنم!
سلام مجدد به تنهایی ...
قبلا یه نفر بهم گفت تو خودت میخوای تنها باشی!!
واقعا میشه کسی خودش بخواد بیکس و تنها باشه؟!
قبول دارم زیاد اجتماعی نیستم اما تنهایی خود خواسته رو هیچ وقت نخواستم ...
یعنی یکی فک و فامیل و دوست و رفیق داره این خواست خودش بوده و اگه کسی اینا رو نداشته باشه بازم خواست خودشه؟!
مدت زیادیه با هیچ آدم حقیقی (جز مغازه دارا) حرف نزدم، تو شرایط بدی گیر افتادم، به نظرتون منی که هیچ دوست و فامیل و خونواده ایی دورم نیست میتونم این شرایطو تغییر کنم و از قعر تنهایی بیام بیرون و معاشرتی داشته باشم؟!
فکرشم ترسناکه اما بعید میدونم تو آینده نزدیک این اتفاق بیوفته، تنها راه فرار از این منجلاب تغییر روش زندگی و انجام کاری خارج از محیط خونست، من که کسیو ندارم پس برای فرار از این تنهایی باید خودمو تو اجتماع قرار بدم، اونم با مغازه اجاره کردن و راه انداختن یه کاسبی، تو این شرایط عجیب اقتصادی واقعا نمیشه مغازه هم راه انداخت ...
احساس میکنم هیچی تغییر نمیکنه و شرایط از اینی که هست بدتر میشه ...
این چند روز وارد فاز جدیدی از تنهایی شدم، نه میخوابم نه حرفی میزنم نه انگیزه و دل و دماغی دارم، حتی اون پیاده روی نیم ساعته هم دیگه نمیرم، فک کنم افسردگی گرفتم ...
قبلا اگه تنها بودم دوس داشتم با کسی حرف بزنم اما الان خیلی مایل به حرف زدن نیستم، کلا حرفی برای گفتن ندارم ...
فک کنم به مرحله ایی رسیدم که غیرقابل بازگشت باشه، بعید میدونم بتونم در آینده از این پیله تنهایی بیرون بیام چون کاملا بهش خو گرفتم ...
باید رفرش کنم دیگه ، از فردا میرم دنبال تغییر ، اونم بعد از دو سه سال ...
امشب خیلی خستم , امروز خیلی خسته شدم , دوشنبه امتحان دارم البته نه امتحان مدرسه و دانشگاه ! یه مدل امتحان دیگه , حال و حوصله خوندنشو ندارم البته قبلا زیاد خوندم حالا اگه فرصت کنم فردا یه مرور کنم !
البته کسایی که با یه بهونه الکی میذارن میرن همون بهتر که نباشن ، تازه اینطوری وقت بیشتریم واسه خودم دارم :)
من نمیدونم چرا هر کی با من کات میکنه به خونم تشنه میشه :)))) واقعا چرا؟ اینقد بدم ؟؟؟؟؟؟