چند روز قبل یه دختر جلوم حرکت میکرد و خیلی قوی و پُر قدرت از کوه بالا میرفت، هم خوش پوش و خوش استایل بود و هم ورزیده و پُر توان!!
به این فک کردم این چیزی که ما هستیم نتیجه تلاشمونه، هر چی بیشتر زحمت بکشی قطعا نتیجه بهتری میگیری حالا تو هر زمینه ایی ...
یادش بخیر یه زمانی حداقل ۳۰۰ ساعت در ماه کار میکردم که اگه تایم رفت و برگشت هم حساب کنی خیلی بیشتر از این حرفا میشد، یادم یه دوره ایی تو دو سال فقط ۴ روز سرکار نرفتم !!!
یه مدتی که برای مردم کار میکردم دیگه همه جور حمالیم کردم که اصلا دوس ندارم یادم بیاد، احساس میکنم ب خودم بدی کردم اما واسه تغییر باید تلاش کرد و زحمت کشید، چون محل کارم به خوونمون نزدیک بود وقتی میخواستم ویترن مغازه رو تمیز کنم اصلا به اینور اونور نگاه نمیکردم که نکنه یکی منو ببینه و کوچیک شم، کار کردن عیب و عار نیست اما خب لیاقتمو بیشتر از اینا میدونستم طبیعتا ...
خلاصه یه پس اندازی جم کردم و یه وام کوچیکم گرفتم و تونستم یه مغازه بزنم، ریسک این چیزا رو قبول کردم چون خودمو باور داشتم و میدونستم شکست نمیخورم، آدماییو دیدم که با پول بهره ایی رفتن کار و کاسبی خودشونو راه انداختن و پیشرفت کردن، حتی صابون بهره دادنم به تنشون مالوندن که درجا نزنن ...
الانم اگه راحت زندگی میکنم نتیجه زحمتای گذشته ست از آسمون برام نیوفتاده، منتها فرق امثال من با خیلیا این که جرات و شجاعت ریسک کردنو ندارن و ترجیح میدن همیشه از قبل بازنده باشن، نه نه برم وام بگیرم ؟؟؟ چجوری پسش بدم! برم مغازه بگیرم ؟؟؟ چجوری اجارشو بدم! برم جنس بخرم ؟؟؟ چجوری چکاشو پاس کنم !
بابا یه بار ریسک کن اگه شکستم خوردی حداقل بگی یه کاری کردم و نشد، نه اینکه از قبل بازنده باشی و از ترس شکست کاری نکنی، ۹۹درصد همینن، اگه زحمتم بکشن اما چون هدفمند نیستن و فکر باز و خلاق ندارن تا ابد حمال میمونن :/